Bütün dünya; hatta öncelikle tüm dinler âleminde savaş bir hastalık salgını gibi hızla bulaşıyor. Yaygınlaşıyor artık, doğal kabul ediliyor. Kimi top tüfek ve çeşitli patlayıcı maddeler ile bedenleri hayatları parçalıyor. Kimisi de para ve mevkisini kullanarak yürekleri yıkıyor. Adeta tüm dünya el ele vermiş büyük bir gayretle çalışıyor.

Peki nedir bu istikrarlı kişilerin yüce maksatları? Cevap; -"Barış getirmek"

Evet, bunca katliamlar milyarlarca insandan dökülen kanlardan oluşan "Barış gölü"… Veya zengin kodamanlarca kırılmış, hayatları çalınmış milyarlarca insanın üstüne basarak en zirveye çıkıp oturarak "Barış" naraları atmak.

Açıkça düşüncem bu, iddialar işkembeden barış olarak görüyorum. Benim anlamlı bulduğum "Barış"ı ise, şu an elimdeki olanaklarımca şu iki tırnak içinde koruyabiliyorum. Siz ey kana susamış vampirler ordusu veya insanlara metalaştırılmış robocop muamelesi yaparak tek insan kendinizmişsiniz gibi sandığınız, insanlığın maddi manevi yüz karaları... Sizi siz yapan ötekileştirilmeye sessizce evet diyen, haksızlığı yapanların hakkıdır diye düşünerek güçlerine güç katan gayet malum bizleriz.

Öyle ya, bir adinin efendi olması, köleler olmadan meşrulaşamaz. Evet, adi dedim. Çünkü eğer adil olsa idi hükmedeceği topluma köle olması hizmet vermesi gerekirdi. Durun, bu kadar ezilenler de nedir ki? Zalimlerin zalimliklerini masumane perdeler arkasında yeni gösterime girecek vizyon filmi gibi kahramanca sergilemelerini, zulme uğrayan topluluklarca da patlamış mısır eşliğinde bu filmi büyük bir zevk ile izlemelerinin en elverişli yeridir.

Bu dünya... Başka bir gezegene gitmiş olsaydık, standartların adı değişse idi. Yapılan zulüm ve katliamların adı değişirdi belki. Hani adı değişse ne olacak? Sanırım kendimi kandırma politikası güdüyorum. Yüz yıllar boyunca süregelen de bu değil miydi? Etkiler, kayıplar aynı fakat ambalajlar değiştirilerek adeta antibiyotik ayarında yutturuldu; üstelik halen de zevkle yutmaya devam ediyoruz. Çekirdekte neyiz ki? Herkesin ben de buyum dediği.

Sen de kimsin? Havasını çalmasına rağmen, diller hep aynı tekerlemeyi vızıldar durur.
"Yok, canım ben öyle demek istemedim"
-"Ben de yedim."
Şimdi ne yapalım? Tutup yalan makinesine mi sokalım? İçimizde uçuşan sinekler aşkına; Bunu mu dedi? Yoksa şunu mu dedi?
-Ne yokuşa sürüyorsun dostum?
-Dediği gibi anla kabul et bitsin gitsin işte.
Olmazz ille de derinlere inmeliyiz. Bir ülkenin doğal madenlerini özgürlük barış diye ambalajlarla kıra döke zorla sahip olmaya çalışan kapitalist ülkeler gibi iyice derinlere dalmalıyız. Deşmeli eşelemeliyiz. Kırmalı dökmeliyiz ne önemi var? Karşımızdaki insanı kaybetmişiz, kalbini güvenini kırmışız, muhtemel insanlığını ellerimizle yok etmişiz! Barış getireceğiz ya görev kutsal kahraman olacağız. Kendimizi kutsayacağız ve kutlayacağız yüce egomuz aşkına kurban olacağız veya kurban edeceğiz...

İşte böyle, barışlara canlar kurban oldu gidiyor. Kurban bayramı ne kadar da anlamsız kalıyor! Bu dünya her an kurban bayramı değil; adeta festival yaşıyor. Peki, ne yapmalı? Kendi görüşlerimi kendime saklamakla işe başlıyorum. Çünkü yeterine savaş ve savaşan var zaten! Bırakalım herkesin içinde saklı olanlar içinde kalsın ister dışa vursun ister içinde tutsun. O da bırakalım kişinin doğal kaynağı olarak kendine has özelliği olsun. Yeterince senarist var zaten! Susmalı bazen diyorum. Susmak da anlamlıdır elbette anlayabilene ; "Ben barış istiyorum”dur.

Bunu savaşarak elde edemeyeceğimi görüyor ve artık çok iyi biliyorumdur. Veya iyi bir insan olmaya yaşadığım topluma faydalı bir varlık olmaya belki de bazı hallerin düşünülmesine sebep olmaya çalışarak başlayabilirim." Çok daha masrafsız çok daha temiz çok daha heyecansız ve zararsız olur böylesi. Fakat bu tip filmler de hiç izlenmezzz. İşte esas film burada kopuyor! Gerçek barış isteyenler ne izlenmek istemeli ne kahraman olma sevdasında olmalı. Tarihi olaylarda hiç bir kahramanlıklar sonuç düşünülerek kazanılmamış kazanmak için kahraman olunmamıştır. Bulundukları ortamda yapılması gerekeni yaptıkları için kahramandırlar onlar. Sonuç olarak; Tertemiz "Barış" önce kendi içimize bize gelmeli öncelikle kendimizle barışmalı barışık kalmalıyız. Zira asla savaşlarla barış gelmemiştir gelemez gelmedi ve gelmeyecek...