bir fili öldürdüm. aylaklığı terk ettim. bir mum için çok da soğuk olmayan bir coğrafyadayım artık. eksilen yanlarımı ağarttım. sırf bunun için vardım ve bu ne içindi, hatırlayamadım hiç.

artık pek de heyecanlı değilim yazmaya. ayakları hiç olmayan bir çocuğa bisiklet satan hokkabazlar gibi hissediyorum yazarken. belki de gitmenin geçmiş zamanında tıkılı kaldım.

evet, yanlış ve yanılmış bir coğrafyadayım. her sokağa bir lazımlık gibidir artık adalet. eşitlik tadı kaçmış bir şizofrenidir. dökmenin politikasını eskitiyor her anatomi burada. kaçkınız.

egemenlerimizin sırtımıza döktüğü kör kurşunlarda hikmet arayan sulak köleler gibiyiz. zamanımız bizden fazla ve biz hep azalıyoruz çoğaldıkça. bitiğiz.

değer biçiyoruz yok ettiklerimize. miskin bir dip faresi gibiyiz, olmayan deliklerin önüne park ediyoruz yaşam felsefemizi. hep başkalarına emanet ediyoruz geçmişimiz gibi geleceğimizi. şaşkınız.

sindiremiyoruz hiçbir şeyi, yalınayak ve çıplak, yoksul ve vasıfsızız. kendi abartılarımıza şaşırıp duruyoruz. iğreniyoruz ya da imreniyoruz, başka da bir boka yaramıyoruz.

düşman bildiklerimizi tembel tanrılarımıza lanetliyor, nallarını takıp pavyonlarında dans eşliğinde özenti şarkılar söylüyoruz. yakın bir geleceğin çok uzağında bir yerdeyiz. biz ki çok büyük bir hatayız.

gün olur geçmişin pişmanlığı, gün olur geleceğin endişesi, gün olur ânın tutsak bir sfenksi...

şimdi ise anarşizmin tüm kurallarını hiçe sayıp kirletilmiş bir liste bırakıyorum benden öncekilere:


ölümün rahlesindeyim bu satır. bir nûn alevine katılmış perhizlerden aciz. bir mîm eksiğindeyim.

•  dağılsın yutkuların ağustosu bir yudum gece çiçeğine. bir mavi böceğine sayılsın yalnızlık. yağız bir mutluluk bildirisine yavşamış şehirler alınsın sözlerime, en yankı şehir, diğer şehirlerden...

• buhurlar içinde alımlı ateşler yanmalı kandil etrafında. körpe dudaklar aralanmalı, yanaklar ıslanmalı halaylarda. çocuklar, çocuklar kutsanmalı o gece. hiç bitmemecesine... 
  
  
• güneş vakitsiz doğmalı o sabah. kahvaltıda unutulmalı tüm açlıklar, dünyanın bütün çocuklarının açlığı... hoyratlara çarpmalı bütün haykırmalar. unutulmalı kırgınlıklar, yalanlar ve isyan...

giderken...

• düşmeli geçtiğimiz tüm şehirler. ardımızdan atılmalı korkusuz adımlar. azat bir tutkuya verilmeli canlar, arzular ve cevv...

şimdi gitmenin tam zamanı çocuklar. soruların cevaplara yetişemeyen en aydın zamanlarında. şimdi ölmenin tam zamanı çocuklar. yaşamın sığ kıyılara yanaştığı bu en anda...

• yanılsın şimdi tüm gerçekler. mısralar şiirlerini yaksın yalpaların. değsin yüze denk rüzgarlar yüzsüzlüğe. şaşı baksın bilgeler bu çocukça gidişimize. avunsun sağırlık ve içimizdeki kör ışıklar. ta ki biz giderken elveda...

 tabusal.com | mahmut tarık