gülün kokusu vardır azizim. her nefis koklayabilir bunu. bu denlidir ki gül için edebiyatın fahişesi denildi kaç zamandır.

söz gelimi devlet güldür, gelindir. toplumun fahişesi olmalıdır. yani en azından gül kadar hoş kokulu, bir o kadar da cömert olmalıdır. olmadı.

pezevenkliğin bir devlet ahlakı olduğuna dair derin söylentiler vardı. bu afili bir söylemin gül kurusu hürmetine alttan alınmasıdır. ki devlete inanmak her zaman yedek dini olmuştur insanoğlunun. dinmeyen bir mafsal ağrısı kadar baş edilemez bir şiltedir devlet. yazıktır.

şöyle, devlet bir tabudur. para sayan bir tabu. belki tabular yaşatır bizi ama... belki de tabulardır bizi aslında yaşatan. ama vergilenmemiş bir fatura kılıfındadır bu tabular. ve yasal serzenişlerin içli falsolarıdır bir devletin vergilenmemiş tarafı. öyledir.

siz ibriğin ucunu kesmeyi unutuyorsunuz. çünkü bir ucu bok temizlemeye açık şu uzunun, kasık diplerine kadar inen hayaları vardır. siyatik güncel bir sızıdır ve devlete çalışır.

sayın devlet, çok. vergileridir alıyorsun. yiyor, içiyor üstüne bir de sıçıyorsun. sonra da sıçtıklarını yedirip bunun faturasını halkın ibiğinden anahtar ucuyla aşağı doğru çekiyorsun. toplum denen halıyı bir paspasa benzetip bunun mühendisliğini yapıyorsun. ayıp ediyorsun.

daha söyleyecek çok sözüm var. bugünün sözünü yarına bırakıp şiir tükürme alışkanlığımı dile getiriyorum:

balıklar var
çoğalıp duruyorlar
gözlerinden soluyor gibi hep
ve denize özeniyorlar
yaşasalar hep beraber
ölseler öyle

mahmut tarık | 2014