Gelişigüzel bir kentte, sağımızda yol boyu palmiyeler,

küçük sarı, yeşil bitkiler, hafif meşrep ayçiçekleri..

Solumuzda upuzun kıyısı olan masmavi deniz ve  ona eşlik eden Ağustos polenleri..

Sokaklar ışıltılı, kışkırtıcı ve baştan aşağı zerafet dolu..

Kendimi özlediğim bir replikte ellerim, bir düşe uzanıyor..

Nasılda çoğalıyoruz bir çiçeğin tomurcuğunda (!)..

Bu öyle egzotik bir şölen ki, dönem filminde doğaçlama tutunuyorum köklerime..

Uzun akşamüstü denize inen yolda dalgalar kayaları okşuyor..

Aykırı bir tarih gibi çarpıyor kalbim..

Uçarken düşen kelebekler gibi kimliksiz, aidiyetsiz, öyle kırılgan..

Yüksek rakımlı şehrin ortasında günahkar duruyorum..

Kadraja tersten bakıyorum.. Yanımdan geçiyor arabalı vapurlar,

arkasında hayal hanesi aşıklar..

Kaldırım değiştiriyor bir kedi..

Çok sesli bir filmin az ötesinde oluyor bütün bunlar..

Koşulsuz bırakıyorum kendimi

İlk defa görüyormuşum gibi bakıyorum çırpınıp duran denize..

İpeksi, saydam bir hayal uçuyor gözlerimden..

Bir çiçeğin içinde zarifçe büyümek gibi..

Beni kokumdan tanımış bir alfabe sığımsız boşluğuma yanaşıyor..

-Elimde kalan son maviyi de denize döktüm az önce..

Tutarsız bir çağ da kendimle başbaşayım..

Geçersiz sayıyorum tüm politik portreleri..

Gözü kapalı tüm isyanları reddediyorum..

Eylül dedikleri ne ki, yıldızları avuçlayan çocuk gözlerine dolu dizgin kuşlar uçar-

Burda bazı sabahlar uzun şarkılara gidiyorum, ince tuzlar kalıyor yüzümde..

Gezgin semahlarla büyüyorum imzasız fotoğraflarda..

Ben susunca her çocuk bir yalana inanarak büyütüyor saçlarını..

Kavafis'i düşünüyorum, 'Nereye gitsem peşimden gelir o kent'..

Üstüme siniyor bütün mahçup mevsimler..

Sineye çekilmiş özgürlük gibi çoğalıyor ihtimallerim

Bu bir 'masumiyet' halidir, amansız, şaşkın, fütursuz..

Ne kadar sevsekte sürüler halinde uçan kuşları

geceleri söylenen şarkılara yanıt arayan dalgın figüranlar gibiyiz..

Bazı mevsimleri konuşmak cebirdeki x bilinmeyeni ile organik bağ kurmak kadar zor..

Belki de düşüncenin kesiştiği yerdeyiz demeye kalmadan

tasarlanmış bir kurgunun içinde, 'Mutlu son'ların sonunu da merak ediyorum diyor bir figüran..

-Her yanımız metropol sessizliği.. Resimsiz bir gökyüzü sarmış tuvalimizi..

Her şey kendi halinde.. Kilometre levhaları, duvarda Şibuni,

Simone de Beauvoir'in üç küpeştesi..

Sonuçta, gölgesini kaybetmiş bir çağ da rüzgarını yitirmiş kuzeyli bir dalgayız hepsi bu-

Nerelere gittiğimiz de, nerelerde olduğumuz da biz, 'biz' oluyoruz ?..

Hangi boşlukları dolduruyoruz ya da hangi, boşluklara kalıyoruz ?

Makul bir çağda olsak, serüvenciyiz derdim..

Zira, düşleri çalınmış bir zamanda yaşamak dil sürçmesidir..

Güzele dair bir yaşamı, onu estetik kılan ortalama bir yeteneğin sınırlarını

erdemler değil kusurların çizdiği bir zamanda, telde yürüyen cambazın

denge arayışındaki gibi tutunuyoruz yaşama..

Tasarlanmış bir kurgunun içinde iki şehir kadar umarsız

iki şehir kadar telaşlıyız fakat, varoluşun zarif duygusu bile metafizik çıkışlara rağmen,

temel gerçekliğin perspektifine varmıyor..

İlkel benliğimiz kültürel bir varoluş yaşarken, ona belli düzeyde estetik katarken bile

can çekişmesine tanık olur..

Hiçbir şeyin çözüme ulaşmadığı bir dünyanın kozmik haliyiz..

Sahici bir iki yüzlülüğe iki farklı düzlemde tutunuyoruz;

Varoluşumuzun kötülüğün kaynağı olduğunu bilmek

ve o tatlı yanında, bundan habersizmişçesine varolmayı  tercih etmek..

İmgesi çalınmış bir çağa denk gelmişiz..

Mutluluklar devşiriyoruz, hayaller alıp düşler satıyoruz da bir cisme varamıyoruz..

Zira, bütün güzel düşleri çiçekteki koku gibi içimize çeksekte gelişigüzel düşteyiz hala...

Eylül 23 Cumartesi DG