Sittin senelik cüzdanım, bunca sene “çok fazla” Euro’yu taşımaktan yorulup, istifa edince, bir cüzdan almam gerekti. Ben de buralarda çok bilindik, sezon dışı mallar satan bir mağazaya uğrayıp, bir cüzdan aldım. Şık bir cüzdandı bulduğum, “regular” fiyatının üçte biriydi, rengi de beni cezbedince, üstelik de ünlü bir marka da olunca, fiyatı biraz bütçemi aşsasa da, kendimi kasada buldum. Evde, Euroları yerleştirirken

(Cüzdana en az giren Euro sanırım, kartlar, kasa kağıtları, kimlik daha fazla yer işgal ediyor, Euro derken ironi yaptığım umarım belli oluyordur) farkettim ki, cüzdan deri değilmiş. Ben onca parayı plastik bir cüzdana ödemişim meğer, bir de markanın ismine. Ertesi gün “plastik efendiyi” iade edip, daha uygun fiyata, vegan olmadığım için, deri bir cüzdan aldım, onunla mutlu/mesut yaşıyoruz!

Eskilerde “o” diye biri, ona aldığım hediyeye, bir kazağa “prim” vermemişti, sonradan anladım ki, marka olmadığı içindi burun kıvırması. Yani bilindik bir marka,

U.S. POLO, LOUİS VUITTON, GUCCI, ARMANİ değilse ade “markalı” ve kaliteli bir kazaktı, asıl önemlisi ise, ben onu “onca şeyin içinde” zorlanarak almıştım, o mutlu olsun için, ama…

Marka, bir cismi daha değerli ve dolayısıyla daha pahalı yapan bir kavram, ama marka demek her zaman kalite demek değil, kalite her zaman “pahalı” demek değil!

Marka bazen gösteriş ve etiket meraklısı “hiç” insanların, “bir şey” olmak için sığındıkları liman da aynı zamanda. İnsanları giydikleri pantolon markasına göre öven, bindikleri araba markasına göre arkadaş seçen, yediği ve içtiğini markasıyla lanse eden, minicik çocuğa, ikinci el dururken, bütçeyi zorlayarak da olsa, sadece marka giydiren, o bilindik cep telefonu için, işini gücünü bırakıp, sabahın köründe, kuyruğa girerek, borç harç o telefonu alan insanlar, ahh o “caanım” insanlar, ruhunu unutup, gösteriş için yaşayan “Canan’ım” insanlar.

Maalesef “İçeriği hor gören, bir paketleme kültüründe yaşıyoruz.” Dışına bakarak, saçı, sakalı, kıyafeti, ayakkabısıyla” arkadaş” seçiyor birileri. Peki ya içi? Kavun değil ki koklayarak insan seçelim…Bilirim ki, insan bazı topluluklara kıyafetiyle girer, ama illa ki kişiliğiyle çıkar. Ama sadece bedeni giydirmek, ruhundan soyunmaktır ve insanın ruha ihtiyacı vardır. Marka takıntısı yüzeysellik içerir, derin insan ise hayatın sadece yemek, içmek, sevişmek demek olmadığını bildiği için, böyle bir saplantıdan uzaktır.

Efendim bu arada, kalite sevdiğimi, hatta takıntı derecesinde sevdiğimi söyleyeyim, kaliteden de anlarım. Her ne kadar ara ara, bazı “insanlar” görünüşte kaliteli, ruhta hiç olduklarını kanıtlayıp bana yanılışlar yaşatsa da kumaştan anladığım gibi, insanın kalitelisinden de anlarım, annemden geçmiş bu özellik! Ne mutlu ki, benim eleyemediğimi, onlar kendilerini elimine ederek gittiler benden.

Ezcümle: Adı sanı, marka olan her ürün, her insan, aynı zamanda kaliteli demek değildir. “Beceremediğiniz şeyleri yapmayın. Mesela kaliteli insan rolleri.”

Canan Kayışlı