Arapça bir ifade olup kısaca alış veriş anlamına geliyor.
Ticaret yapanlara da kısaca Tacir deniyor.
Emeğiyle, alın teriyle, namusuyla yapılan ticaret saygındır. Zahmetlidir ama. 
Sermaye ister, birikim ister, biraz da şans ister.
Alınan veya satılan mal belli olduğu gibi satan da bellidir.
Ancak bazı ticaretler ve tacirler vardır ki, insanlığın başına gelen en büyük bela, en büyük tehlikedirler.
En başında din ticareti ve dolayısıyla din tacirleri gelir.
Bir başka tehlike de halkçılık, ideoloji, ata, put satanlardır.
Her türlü kötülük beklenir bunlardan. 
Kötüdürler de zaten.
İşleri de oldukça kolaydır.
Alıcısı yani inananları olsun yeter. 
Sattıkça satarlar.
Sermaye gerekmez. Ürettikleri bir şey de yoktur. 
Sınırsız hurafe, yalan, uydurma, masal, slogan, hamaset satarlar. 
Din tacirleri hepsinden ileridedirler ama.
Kimse onlara yetişemez.
Ağızlarından din, iman, kitap, Allah, vatan, millet, bayrak eksik olmaz. İnançla filan alakaları yoktur aslında. 
Zira olsaydı tantana yapmaya, reklama, törene, gösterişe, göstermeye gerek duymazlardı. 
Oysa biliyoruz ki bir abdest alırken bile ellerinden gelse herkesin gözüne sokarlar. 
Öyle de yapıyorlar zaten. 
Teknolojiyi, insanların iyi niyetini, saflığını başarıyla kullanırlar.
Allah adına ve adıyla yapmadıkları rezalet, yolsuzluk, tehdit, vermedikleri fetva kalmaz.
Putlarına toz kondurmazlar ayrıca.
Bu yüzden bunlara çok dikkat etmek ve mümkün olduğu kadar uzak durmak gerekir.
Zelal yüreklerin yaptığı tam olarak budur.
Hem uzak durmaya çabalıyorlar hem mücadele ediyorlar zelal yarınlar adına.
Tek değil, tüm dillerden SELAM OLSUN onlara.