silent music for a deaf

lay lay lay…

vaktinde bir gül, şişkin bir ay, bir şişe azap ve bir ahşap masal… nehrin akıntısına kapılan zaman, dar bir kapı ve en ucuzundan bir roman… üstelik yok, yok kimse kitapta. ne bir ölümlü ne bir firavun, ne helak edilmiş godom, ne yurtsuz bir musa, ne fil ne kurbağa, ne de başka bir safsata…

yazılan, çizilen ne varsa hepsi kof bir yalan.

dead sea for a dead

acın, ey eksodusun gözleri!

hışmınla yık adını lekeleyen tüm yıldız kümelerini. bir bereket tanrısının doğumuyla çıldırdı bulutlar. o gün görüldü zaman ve hiç durmadı aman. insan tek ırktır, dedi oysa musa;

ve kör oldu suya serpilen kısır tohumlar.

free and penniless

lay lay lay…

sonsuzluğu elimden alan, kırpılmış zaman. uğruna verilen canları tek tek say! ölümsüzlük bir kusurdur, her ölüm buna misal. sonsuzluk yalnızca bir kelimedir her ölümlü için. çünkü ölüm bir hediyedir ve bunun farkına varamayacak kadar kısadır ömrü insanın.

şimdi uzat sesini çürümüş etine tanrının; yakılmış, tütsülenmiş, dağlanmış etine öylece. senin kelimlerindir ona can veren, onu hoşnut eden, kızdıran…ve sen… bir gürültüsün, bir görüntüsün bu kargaşada.

binlerce yıllık bir saltanat, bir hüsran, sonsuz bir hüzün ve dipsiz bir belirsizlik…

sen insansın. nihai yaratıcı, ilk yaratılan. ilk ağlayan, son gülen. savrulan, başa dönen, unutulan…

cılız bir döngünün arta kalan zekası.

bırak dinsin öfkesi sana çarpan her zerrenin, titresin zamanın kör kıvılcımları.

göğe dur, uzat avuçlarını; ölümlü tanrının sunağında günahkar bir kurbansın.

güneşin batmasını bekle ve yak devrin ışıklarını. aydınlansın taşların ve kuşların dili, yanılsın ahşap kitaplar.

ve uyusun, bir hiçliğin ortasında kainatın ketum fetüsü.  uyusun öylece.

çünkü dönüşüyor her şey ve yeniliyor eşya zamana…


mahmut tarık | 2023