Anmaları gördükçe kaçkın zamanın uçarılığını görebiliyorum.

Hafif bir hüzün sazın tellerinden gıcırdıyor yüreğimin tam orta yerinden. Ne geçmişin telafisi ne de geleceğin süratlılığının alaşasından başkaldırabiliyorum.

Şimdi,

diyorum ama şimdi ikisinin arasında sersem sersem dolaşıyor, kaygılar içinde hala Kafka'nın varlık ve hiçliğinde göz açamaz oluyorum .

Buna rağmen tragedya güldürüyor karmaşıklar içinde. Shakespeare yaşamın gülen yüzü. Hüzün ve sevinç gölge gibidir ya da her ne olacağı belirsiz.

Bir de;

Kay kay oynarım kahkahalar arasında

ve

sonra salıncakta gözlerim göğün maviliğinde hüzne dalıyor, varlığın bütün çıplaklığıyla göz göze geliyorum. 

Bir yanım isyan,

diğer yanım oynayan çocuk ve bazen sevimtrak bir sevgili eh !.. Sevgi dolu insan, eşitliksizlik kavgasına canı incinir sessizce. Zorunlu sessizlik vardır her çağda.

İzlerken ne eğreti duruyor Tia aşkına!

Anmalar, hüzne kardeştir.

Defterimin arasında ayraç gibi duruyorum. Karışmasın sayfalar, konular. 

Kimi kandırıyorum, kendimden başka. Birbirinin aynısı, iz bırakılan her adım sonra gelecek her adım.  Kırmızı bir zarfın mektubuyum bu gece. Kafamın içinde şarkı sözleri mırıldıyor. Hani, anıyorum oyun sahnesinden biçilen rolü.

Ne çok konuştuk meğer.

Öldürücü yorgunluklar, çok konuşmalardır

turunçgiller familyasında

hem insangiller.

Peltek gibi seğiriyorum, kelimeler çok şirin duruyor dil sürçmelerinde bazılarımızın. 

Yazmak mı?

Uyku mu?

Güzel insanlar olsun, çevresin. Onlardan birer çember olsun.

Kötüler, olmasın.

Olmasın, yine kandırmaca. En çok onlar olur ve en çok onlar kazanır fakat bir o kadar paranoya, sınırsızlıkları içinde.

Varlık teoremine göre yok sayılamaz. Güç budalası kötülük, işte! 

Anmalar, hüzne bandırır.

Arı vızıltısı zamanın, kimin umurunda. 

Ya da şaşmaz zaman,

Onunla koşuşturursak

Hem kayıp,

Hem kazanımlarımız olacaktır.

Neyi isteriz hayalet uzay gemilerimizde yolculuğumuzu yaparken? Fantastik dünyaların erişilmez istekleri ve şımarık amaçları işte!