Doğan Güneş
Orantısız Bir Çağdayız- 1)
07/08/2020 (En durgun hayat bile zaman zaman bir hız trenini çağrıştırıyor, bazen yalnız başımıza bazense yanımızda biri ya da birileri ile yükseklere çıkıp bulutlara değeceğimizi sandığımız anlar yaşıyor, sonra hiç ummadığımız bir anda neredeyse çakılırcasına yeryüzünün derinliklerine doğru korkunç yolculuklar yapıyoruz).. Y Hafçı Şehla Balıklar Denizi’ n de, ‘’İnsanın ruhundaki yaralanmalar çocuklukta başlar; önce onunla büyür, sonra onunla yaşlanır.. Bütün hayatı onun üzerine şekillenir, bozuk bir pusula gibidir o yara’’ diye tarifler insanın öyküsünü.. Oysa insan alçıya benzer, alçı donmadan istediği şekli almalıdır.. Yoksa ya öfkeli bir acıyla kırıla kırıla, ya da bir heykeltıraş gibi kendini yonta yonta değişebilir.. Başı sonu belli olmayan zamanlarda insanın çocuklukta başlayan ruh kırıkları tarifsiz acılar ve onulmaz hayatlar getiriyor.. Çünkü zaman herkesi ve her şeyi dışlayan bir sahneye dönüşüyor.. Öğretilmiş ve öğrenilmiş bir alışkanlığa dönüşüyor.. Öylesine yılışık, iğreti, korku dolu bir kesitteyiz ki, düşlerimiz, imgelerimiz, belleğimiz durmadan hırpalanıyor.. Toplumsal mutsuzluğun kesif kokusu kaplamış ortalığı.. Dışarda, insanlardan çok gölgelerin kalabalığı dolaşıyor sanki.. Sanki herkes bulabildiği boşluğa sığınmış.. Baştan aşağı tenha, ürkek ve korku dolu bir siluet.. Ne söylesek ne yazsak bizi bizi birbirimize bağlayan geçmişin tragedyasına dönüşüyor.. Özgürlüğün kokusunu duyumsamak yerine sırnaşık bir kokuyu kabullenmek için kıvranıp duran insancıkların çoğaldığı bir zamanda birden bire, herkesin yüreğini havalandıracak bir düşün olması ihtimali salt bir düşten ibaret olabilir mi peki?.. Çoğalan dünyada ıssızlaşan insanlık sanal dünyada arıyor mutluluğunu.. Mutluluğu geçtik artık insan hikayesini kaybetmenin sınırında.. Beklemek, unutmak, umutsuzluğa kapılmak, kaybettiği kokusuna el açıp sadaka istemek duygusu, mahvolmuş bir yenilginin çağına geçişin sahnesi olabilirdi ancak.. Hayatın o kendi akışı içindeki saf tebessüm dahi olağanüstü lükse dönüşüyor.. Doğal olarak koynumuzdaki içtenliği saklamakta o denli acıtıyor canımızı.. Özgürlüğün kokusu elini uzatsa dokunacağı mesafedeyken, öyle amansız, apansız ve çırılçıplak ki insanın öyküsü, zaman, bir kitabın içinde unutulan ayraç gibi hüzünlü.. Melodisiz, çiçeksiz, rüzgarsız bir mevsim devşirdiler üzerimize.. Hepimiz biliyoruz ki, küçük bahçelerimizde olanca mutluyuz.. Çünkü bireysel narsizmden toplumsal şizofreniye geçen belleğimiz İki yüzlü senaryolarda kol kola geziyor.. Mütevazi düşlerimize ne kadar güzellikler taşıyoruz?.. Her şeye rağmen insan denen madde, içini kemiren korkularını, ruhunu ve umutlarını mahveden o eziyeti alt etmeye muktedirdir.. Unutuluş çağındayız; Yaşam giderek fire veriyor.. Ne kadar göğe yakın durursak o kadar iyi.. Çünkü meziyet kocaman bir ‘özgür insan zincirinin’ halkası olabilmektir.. Cumartesigüncesi- |
|
|
Yorumlar |
| Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
Yazarın diğer yazıları |
| Hayat/ patolojik bir eğlence - 18/09/2023 |
| Gelişigüzel bir kentte, sağımızda yol boyu palmiyeler, küçük sarı, yeşil bitkiler, hafif meşrep ayçiçekleri.. |
| Çok şey değil... - 23/05/2023 |
| Çok şey değil / bir esinti / bir yaprak kıpırtısına bakıyor her şey |
| İnceltilmiş Bir Çağda ‘Nitelikli İyilik’ Yeniden Keşfedilir mi?- 1 - 17/05/2021 |
| ... |
| SUYA ŞİİR - 19/12/2020 |
| SUYA ŞİİR / KUŞLARA UMUT / BALIKLARA PUL OLMAK DİLİMİZDE BÜYÜK DÜŞLERİN ŞARKILARIYLA |
| Hayat Belki de Gitmekten İbarettir - 06/11/2020 |
| Çoğumuzun aklında, fakat pek azımızın anlamsızca, batmakta olan gemiyi hemen terk etmeyi tercih eder. |
| Her Kent Biraz Hüzün Biraz Umuttur - 18/09/2020 |
| Bir aleve sarılmak mümkün mü? Bir uçurumun kenarında durup da |
| Vivaldi’nin Hangi Mevsimindeyiz Bilinmez - 22/08/2020 |
| Beyoğlu’nu düşündüm. Kaç zaman oldu rotamızı şaşırıyoruz böyle. Bir ülkeden bir iç ülkeye göçün izdüşümleri gibi şimdi bu kadim semt. |
| Bazı Düşler Boy Verir Mavi Göğün Altında - 25/07/2020 |
| Gündüz düşleri geceleri alt yazı geçiyor gözlerimden. |
| Doğaçlama Bir Sevinçtir Temmuz - 03/07/2020 |
| Doğaçlama Bir Sevinçtir Temmuz |
 Devamı |
|
|
| mahmut tarık | |
| yeryüzünün deist tanrıları | |
|
|
| Kadir Dağhan | |
| Güven-sizlik | |
|
|
| Meryem Kadıoğlu | |
| Koşulsuz Sevgi | |
|
|
| Tuba Çiçek | |
| Gölgelenmiş Bir Talih (Amerika’ya Göç) | |
|
|
| Atilla Ersöz Ersan | |
| Kuzgun | |
|
|
| Hatice Özhan | |
| …Ve tanrı kadını unuttu sonra! | |
|
|
| Tuanna Güzel | |
| İki Palyaçonun Düşü | |
|
|
| Canan Kayışlı | |
| Destitus Ventis Remos Adhibe | |
|
|
|
| Doğan Güneş | |
| Hayat/ patolojik bir eğlence | |
|
|
| Özgül Üstüner Coşkun | |
| Penceremde Vanilya Kokusu | |
|
|
| ÖMER GÜLYUVA | |
| Yolculuk | |
|
|
| Abbasali Oğuz | |
| İnsan ve Dünyası | |
|
|
| Emine K. Arslaner | |
| Rasyonel Akıl ve Başıboş Köpekler | |
|
|
| Fatih Erdal | |
| Hırsızın da Mevsimi Varmış! | |
|
|
| Saim Aslan | |
| Diyelim ki | |
|
|
| Levent Ertürk | |
| Forrest Gump: Masumiyete Koşan Adam | |
|
|
| Zeki Coşkunsu | |
| Konfesyonlarım & Yüzleşmelerim! İtirafımdır. | |
|
|
| Ayak Mühendisi | |
| sevgili karşı aylılar | |