"Bizim aile de geniş, en az bir 50 kişi de biz götürürüz."

Son yıllarda tek adam rejimi ile daha belirgin hale gelen, GÜÇ ve GÜÇLÜ lük psikolojisinin ürettiği sosyal yaşam alanlarında ki daralmalar, akla ziyan zulüm çeşitlerini yaşarken görme fırsatı getiriyor.

Taa ki en son Bayan Noyanın ülkeyi sallayan sözlerine kadar zaman zaman bunun tarihsel sürecini, güç sahipleri ve o güç e yaslanan insanların psikolojik sosyolojik, paradoksal sonuçlarını görmek gerektiği inancı oluşturana dek.

Sn Noyandan da esinlenerek, bu konuda küçük bir araştırma yaptım.

Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley’de psikoloji profesörü olan Dacher Keltner, GÜÇ üzerine, yirmi yıl çalışmalar, araştırmalar, testler, deneyler yapmış olduğunu, sonuç olarak, gücün etkisinde olan insanların, travmatik beyin hasarı oluştuğu sonucuna vardığını öğrendim. Açıkçası bu beni hiç şaşırtmadı...

GÜÇ sahibi olan insanların,gerçeklikle bağları kopuyormuş. Benmerkezci, kimselere güvenmeyen ama kendi dehasına fazlasıyla güvenen, tehlikeleri görmeyen, riskleri fark etmeyen, sonunu düşünmeden hareket eden, kapalı, zalim, sabırsız, frensiz, ayarsız insanlar oluyorlarmış.

Kanada Ontario, McMaster Üniversitesi’nde nörolog Sukhvinder Obhi, bu işi biraz daha ileri götürmüş. İnsanların kafasını, Transkraniyal Manyetik Uyarım aletine sokmuş.“Bu alet de nedir?” derseniz, şöyle özetleyebilirim: Kafaya, elektro manyetik akım veren minik bir şey takılıyor. Manyetik alan oluşturularak, beyindeki aktivitelere bakılıyor. Bildiğimiz MR’ın başka türlüsü yani. Kendini çok güçlü hissedenler, normal hissedenler ve pek de güçlü hissetmeyenler olarak, üç grup insanın beynini incelemiş Sukhvinder Obhi.,Çok güçlü hissedenlerin beyinlerinde, nöronlarla ilgili spesifik bir sürecin zarar gördüğünü bulmuş. Bu süreç, empatinin temel taşı olan, “aynalama”.Aynalama, beyindeki “ayna nöron” isimli arkadaşların marifeti. Birisi bir şey yapınca, bizim nöronlar da uyarılıyor. (Biz yapmış kadar oluyoruz yani.) Hani farkında olmadan, karşımızdakinin bazı hareketlerini, mimiklerini ya da sözlerini taklit ediyoruz, hissettiklerinin aynısını hissediyoruz ya bazen, işte o.

Karşımızdaki esneyince esnememiz ya da gülümseyince gülümsememiz ondan. Üzücü film izlerken böğürerek ağlamamız ondan. Biri dayak yerken canımızın yanması gibi gibi…

Güçlü hissedenlerin, beynindeki bu özellik yaralanıyor ve nöronları, beklenen tepkiyi vermiyormuş. Uyuşturulmuş gibiymiş. anlamıyorlar yani. Duymuyorlar. Hissetmiyorlar. Empati, yeteneğini kaybediyorlar..Aynı deneyi kayıtsız şartsız GÜÇ lü olana inanarak ona biyad edenlerde de yaptıklarında aynı sonuçlara ulaşıyor..

Yani,akıl,empati yeteneği gidiyor,halk deyimi ile kendini tanrı gibi görmeye başlıyorlar,aslında bir halisünasyon denile bilir belkide...

“Bizim aile de geniş, en az bir 50 kişi de biz götürürüz.” sözleri, Bu, bir GÜÇ duygu durumu, aslında GÜÇLÜlük değil, yani 50 kişi olmak, kendini güçlü hissetmekle gerçek güçlülüğü göstermez. Yani sadece duygu durumu, çünkü! Oysa bu dünya da 50 kişilik bir güç fiziksel güç olarak tiriviridir.

Ama kaldığı duygu durumu, şu an 81 milyon üzerinde GÜÇ unsuru olarak gördüğü birine yaslanarak edinildiğinden 50 kişi ona göre bu lidere kapıkulu olarak GÜÇ görüntüsü vermekte…

Şimdi tersten okuyalım!

Bu güç diye yaslanıp, biat ettiği nesne gücünü kaybedince kendinde gördüğü 50 kişi ve onlara ait silahlarda güç psikolojisi de çöpe gidiyor.

Bayan Noyan, işte o zaman şu an ki haliruhiyesinden uyanarak, empati, akıl, vicdan duygularıyla tekrar buluşacak!

Onun adına işin en kötüsü de nedir biliyor musunuz? Böyle bir durumda yani uykudan uyandırıldığında bir taraftan akıl, vicdan ve onların ürünü Empati yeteneğine kavuşurken bir taraftan da kendini yargı önünde bulmuş olacağı..

Tarih bu vakalarla dolu değil mi ki?