Bütün insanlığa selam olsun. Daima esenlikler içerisinde olalım her birimiz. Selamımızı alanlara ve hatta almayanlara selam olsun. Selam; Barışın Rabbi ve insanların muhtaç olduğu Rabbin adıyla…

Bir zamanlar etkisinde olduğumuz esenlik. Bir zamanlar bu beldenin taşına toprağına, havasına suyuna işlemiş olan esenlik. Artık dışladığımız, yok saydığımız esenlik. Artık bizim içimizde barınamayan esenlik. Sadece uzaklardan hasretle izlediğimiz esenlik! Pılısını pırtısını toplamış, buralardan yavaş, yavaş göç ediyor.

Bir İslamlaşmaya teslim olundu gidiliyor. İçinde İslam dışında her şey olan bir İslamlaşma!

Sanki daha evvel, hak yolunda olan atalarımız büyüklerimiz öncülerimiz artık bizim için hiçbir şey ifade etmiyor…

Barış ve huzur neden bizleri terk ediyor, biliyor musunuz? Neden böylesine kör bir karanlığa gömülüyoruz, biliyor musunuz?

Kısaca: “Korkak bir toplum haline geldik.”

Değişiklikten korkan bir toplum! Belki bu sözler bazılarınızın veya birçoğunuzun hoşuna gitmeyecektir. Biliyorum. Lakin bir koyun olmayı istemediğim için söyleyeceğim. Bizler geri kalmışlığımızı, itiraf etmekten korkan bir toplum olduk.

Gururumuzdan farkında olsak da bunu söyleyemez hale geldik. Hiçbir dayanağımız olmadan, mükemmel olduğumuzu söylemekten ve eğitimliymiş gibi davranmaktan hoşlanan bir toplumuz.

Bu nasıl bir hezeyandır böyle?

Farklılıkları kabul edebilmek bizim için bir kalıptan ibaret. Şu bir gerçek ki, IRK ayrımı bize zarar veriyor. İdeolojik ayrımlar zarar veriyor. Düşünce ayrımı ve İNANÇ ayrımı bize zarar veriyor. Hatta cinsiyet ayrımı bile, bize derin zararlar vermektedir. Bu çelişkilerle dolu zihniyetten ötürü, birbirimizi hiç düşünmeden katledebiliyoruz.

 Birbirimiz için panzehiri olmayan zehirler haline geldik. Aptallığın kendisinden daha aptal bir hale geldik. Evet, aptallığın kendisinden de aptal…

Çok basit bomboş anlamsız şeyler yüzünden kavgalar ediyoruz. Fakat öte yandan sorunun asıl kaynağıyla yüzleşmeyi şiddetle reddediyoruz. Bütün bunlara bende dâhil, “HİÇBİRİMİZ MASUM DEĞİLİZ”.
 
Ne halk, ne de onları yönetenler.
Ne susmayı tercih edenler, ne de haklı olduğunu iddia edenler.
Ne batıyı körü körüne takip edenler.
Ne de körü körüne hilafeti veya kölelik sistemini ve farklı olanları cezalandırmayı isteyenler.

Artık, herkesi her şeyi bir yana bırakıp, bir de kendimize bakmayı deneyelim... Nefsimizin derinliklerine. Ruhlarımızı kucaklamayı deneyelim.
Kendimizle barışalım önce!

Farklı olanları farklılıklarıyla kucaklamayı deneyelim.

İşte ben ve sizler buradayız! Kendimize has renklerimiz sözlerimiz,  daha nice farklı özellikler ve düşüncelerimizle. Farklıyız ve birbirimizden korkmamalıyız. Ben korkmuyorum. Çünkü ben  sizin parçanızım ve siz de benim parçamsınız!

Gelin bunu hep beraber bir sanata dönüştürelim. Gelin, bu rüyayı gerçekleştirelim. Gelin saçmalıkların peşinden koşmayan bir kültür oluşturalım. Gelin kültürleri, gruplaşmaları, çeşitli fikirleri, renkleri ve dinleri bir tutalım ki, içindeki İNSANI görebilelim…

Cümleten, "ESENLİKLER" dilerim...