Dünya gezegenine atfen "dur, inecek vardır!" ironi söze binaen “bırak dağınık kalsın." diyorum.

Yazı için konular alıp başını gidince, nereden başlayacağıma karar vermekte hem zorlandım hem harmanlamak istedim. Serbest veya özgün belki de çoğu karışımdan aşura yemeği olur. Biz karalamaya çalışanların antenleri uyanık olur. Gerek yalnız iken, gerek gürültü kirliliği içinde iken karalayacak binbir olay buluruz. 
Elim varıyor, duygularım sabırsızlanıyor fakat aklım "kime?" diyor.  Biz aktivist kalemşörler; yazarız, yazarız yazarız ama çoğumuz neden yazıyoruz diye gizlenen “ben”e soruyor muyuz?

Medyatik olmak mı?

Statü için mi?

Okuma rekoruna endekslenip , şişmek mi?

Yazmak için yazmak mı?

Duyarlılığımızdan mı?

Sorumluluk duygusundan mı, öyle ki gece uyumamızı engelleyecek kadar?

Peki kişiliğimize,  ne katıyoruz yazı dünyasından?  Bana göre bizleri olumlu inşa etmiyor ise boşa kürek sallamaktır.

Yazdıklarımız önce nefsimize ve dahi muhataplara olacaktır. Rant , kayırma midemi iyi yapmaz.  Kendimi bundan uzak tuttuğum gibi   görüyor  olmam  dahi  bana yetiyor, hatta yazma duygumu öldürüyor.

"Yazar, çizer de bunu yapar ise o halde kime, ne anlatıyoruz" diye düşünüyorum. Elimizdeki bu yeteneği temiz kullanmak zorundayız sevimtırak canlar!

Editörlerimizin işi ise bir hayli zor.

Kaprisler, çekememeler, bir de subjektiflik / objektiflik ananas tadında olunca  işin içinden çık çıkabilirsen. Zaten yazılarımızın düzenlemesinden yorgun bitmişler, aha, büyük dert olsa gerek!

Peki ya gelen misafirden uyanan antenlerim!...

Kadın kocasını yıllar yılı aldatıyor. Kocanın ruhu duymuyor veya üç maymunu oynuyordur. Onunla  gelen kadın da aynı vagonda yolculuk yapıyor. Doğru ya bunlar anne olacaklar! Bir çocuğun / gencin annesi oluyorlar. Annelik kutsal iken, kirletecek cüretkarlıklarına şaşıyorum. Kutsalı, kirleten erkek de baba oluyor. Kirlenen bu bireyler, evlatlarına görevlerini ifa edemiyorlar zira liseli gençler gibi gönül mayhoşluğundalar.

Velhasıl

Duyguları aşikar etmek meğer erkekte büyüyü bozuyormuş. Salla gitsin, süründürmek, yüz vermemek kadını gizemli yapıyormuş. Ah Tanrım hep bu saçmalık!  Anlamıyorum bu geri kalmışlığımızın kanıtı mı acaba, bilemiyorum işte. Ülke olarak farklı sebeplerden dolayı pestilimiz çıktığından, otomatikman yüz verecek takatimiz yoktur. Bu oldu mu sana efsunlu gizem.  Hani gören, pestilsiz sanır baylarımızı. 

Aşk mı?

Aldın başına belayı...  Emir komuta zinciri problemlerimize daha sonrasından bir halka eklenmiş oluyor. Lanet okuyoruz gelmişine, geçmişine... İyisi mi "bırak dağınık kalsın" , Aşk filmlerde güzeldir, çizgi filmler ise ayrı güzeldir.

Şışş… komşular duymasın, ekonomiye, işsizliğe değinmeyelim bile. Altında ezilmişiz zaten.

Yıllar yılı gece gündüz, saat başı desem az gelir, ısrarlı ağlamaklı duaların tek taraflı olmasının hayal kırıklığı. Çoğu defa kendimizi aldattığımızın farkındayız.  İyiler süpermenden karşılık almaz sanırım. Kötüler, sorunlular, torpilliliğinin havasındalar. Vallahi bravo!..

Dur, inecek var!